Στις 13 Μαρτίου 1821 στις Σπέτσες η χήρα του επιφανούς τοπικού καραβοκύρη Μπούμπουλη Λασκαρίνα υψώνει τη σημαία της επανάστασης στο κεντρικό κατάρτι του πλοίου της. Η Μπουμπουλίνα παρ’ όλο που δεν ήταν μια συνηθισμένη γυναίκα των αρχών του 19ου αιώνα, εντούτοις το πρόσωπο της συμπυκνώνει την αφανή προσφορά των γυναικών στην υπόθεση της παλιγγενεσίας.

Λέγεται ότι η Μπουμπουλίνα μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1819 αλλά πολλοί αμφισβητούν τον εν λόγω ισχυρισμό καθώς η μυστική οργάνωση δεν δεχόταν επίσημα στις τάξεις της γυναίκες. Μέλος ή μη, η Μπουμπουλίνα είχε πληροφορηθεί τις προετοιμασίες του αγώνα και αποφάσισε να συμμετέχει στην προσπάθεια προσφέροντας πολλά περισσότερα από πολλούς άλλους άντρες Φιλικούς.

Για να κατανοήσει κανείς την φιλοπατρία της Μπουμπουλίνας πρέπει να λάβει υπόψη τη ζωή και τις καταβολές της. Πατέρας της ήταν ο Υδραίος πλοίαρχος Σταυριανός Πινότσης που είχε επικηρυχθεί από τους Τούρκους για τη συμμετοχή του στα Ορλόφικα. Αφού ο Πινότσης τελικά συνελήφθη και φυλακίστηκε το 1771 στην Κωνσταντινούπολη  ήρθε να τον δει η ετοιμόγεννη γυναίκα του και, σύμφωνα με μια διαδεδομένη εκδοχή, ένιωσε τους πόνους του τοκετού κατά τη διάρκεια ενός επισκεπτηρίου. Έτσι τον Μάιου του 1771, με τη βοήθεια ενός δεσμοφύλακα και του Παναγιώτη Μούρτζινου από τη Μάνη, συγκρατούμενου του συζύγου της, ήρθε στον κόσμο η Λασκαρίνα.

Λίγο μετά τη γέννηση του μωρού της και το θάνατο του άντρα της η χήρα του Πινότση επέστρεψε στην Ύδρα αλλά σύντομα εξαναγκάστηκε να φύγει για τις Σπέτσες όπου και μεγάλωσε η Λασκαρίνα. Η κόρη του Πινότση παντρεύτηκε το 1788 τον καπετάνιο Δημήτρη Γιαννούζα. Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά. Ο Γιαννουζάς όμως σκοτώθηκε σε συμπλοκή με πειρατές το 1797 και η Λασκαρίνα ανέλαβε τις υποθέσεις του. Μετά από λίγα χρόνια παντρεύτηκε τον Σπετσιώτη πλοίαρχο Δημήτρη Μπούμπουλη. Η Λασκαρίνα έμεινε ξανά χήρα το 1811. Έκτοτε αφοσιώθηκε στις επιχειρήσεις της οικογένειας που κατάφερε να επεκτείνει σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Τις παραμονές της επανάστασης η καπετάνισσα ήταν πολύ πλούσια και είχε κερδίσει το σεβασμό όλων των νησιωτών. Πολύ συχνά συμμετείχε η ίδια σε εμπορικά ταξίδια με το γιο της Γιάννο Γιαννουζά. Με την περιουσία που απέκτησε ναυπήγησε τρία πλοία, ένα εκ των οποίων θα μετατρεπόταν σε πολεμικό με την έναρξη της επανάστασης. Το πλοίο αυτό ήταν ο «Αγαμέμνων» που, έχοντας μήκος 34 μέτρα και φέροντας 18 κανόνια, ήταν το μεγαλύτερο του ελληνικού στόλου στη διάρκεια του αγώνα. Σε αυτό ύψωσε τη σημαία των επαναστατημένων Σπετσών η Μπουμπουλίνα στις 13 Μαρτίου 1821.

Πέρα από τα πλοία της η Μπουμπουλίνα έδωσε πρακτικά όλη την περιουσία της στην υπηρεσία του αγώνα. Επιπλέον όλοι οι γιοί της πολέμησαν και διακρίθηκαν στις μάχες με τους Τούρκους. Μάλιστα ο πρωτότοκος της ο Γιάννος Γιαννουζάς σκοτώθηκε στην πολιορκία του Ναυπλίου. Η ίδια η Μπουμπουλίνα παραγκωνίστηκε την περίοδο των εμφύλιων αντιπαραθέσεων καθώς είχε πάρει ανοιχτά το μέρος του Κολοκοτρώνη. Αποσύρθηκε στις Σπέτσες και πέθανε στις 22 Μαΐου του 1826 χτυπημένη από βόλι Ελλήνων στον απόηχο της διαμάχης που ξέσπασε όταν έγινε γνωστό ότι ο γιος της Γιώργος Γιαννουζάς κλέφτηκε με την Ευγενία Κούτση, κουνιάδα του ετεροθαλούς αδελφού της Μπουμπουλίνας, Λάζαρου Ορλόφ.