Στις 17 Μαρτίου 1821 αγκυροβολεί στον όρμο του Αλμυρού το πλοίο «ΔΗΜΗΤΡΑ» με καπετάνιο τον Χριστόδουλο Μέξη που μετέφερε μπαρουτόβολα από τις Κυδωνιές, σημερινό Αϊβαλί, της Μικράς Ασίας. Το πλοίο το είχε διαθέσει ο πρόκριτος του Πόρου, και μέλος της Φιλικής Εταιρείας, Χατζηαναστάσης Μάνεσης. Την μεταφορά του μπαρουτιού είχε οργανώσει ο Παπαφλέσσας και χάρη στην επιτυχία του εγχειρήματος εξοπλίστηκαν οι δυνάμεις που σε λίγες μέρες θα απελευθέρωναν την Καλαμάτα από τον τουρκικό ζυγό.

Ο «Μπουρλοτιέρης των Ψυχών» έχει μείνει γνωστός για τις λεκτικές υπερβολές που συχνά έφταναν, αν δεν ξεπερνούσαν, τα όρια των χοντροκομμένων ψεμάτων. Και όμως σε αυτόν τον άνθρωπο πιστώνεται μια από τις ουσιαστικότερες πράξεις στην προετοιμασία του αγώνα. Στα τέλη του Νοεμβρίου του 1820 ο Παπαφλέσσας έφυγε από την Κωνσταντινούπολη με 90.000 γρόσια από τα ταμεία της Φιλικής Εταιρείας. Πριν όμως πάει στο Μοριά φρόντισε να κάνει μια στάση στις Κυδωνιές της Μικράς Ασίας. Εκεί ήρθε σε συνεννόηση με Μοραΐτες που είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή μετά τα Ορλοφικά και τους ζήτησε να ετοιμάσουν ένα φορτίο πολεμοφόδια με προορισμό τη Μάνη.

Πράγματι τον Μάρτη, υπό άκρα μυστικότητα, το φορτίο είχε συγκεντρωθεί και ξεκίνησε το ταξίδι του για τον Μοριά. Ο καπετάν Χριστόδουλος Μέξης απέπλευσε από τη Σμύρνη μεταφέροντας στα αμπάρια του καϊκιού που του είχε παραχωρήσει ο Ποριώτης Χατζηαναστάσης Μάνεσης 270 βαρέλια μπαρούτι και έξι καντάρια μολύβι, με το κάθε καντάρι να αντιστοιχεί σε 57 κιλά.

Αποφεύγοντας μπλόκα και άλλες κακοτοπιές στις 17 Μαρτίου 1821 το πλοίο προσάραξε στον Αλμυρό, το επίνειο της Μεσσηνίας, που άνηκε στη δικαιοδοσία του Μπέη της Μάνης, Μαυρομιχάλη. Ο Παπαφλέσσας στο μεταξύ είχε συνεννοηθεί μαζί με τον Μαυρομιχάλη και έτσι το φορτίο ξεφορτώθηκε χωρίς να ελεγχθεί σχολαστικά. Το ίδιο βράδυ άντρες του Νικηταρά, του Αναγνωσταρά και του Νικήτα Φλέσσα, αδελφού του Παπαφλέσσα, ανέλαβαν την μεταφορά του μπαρουτιού στη Βελανιδιά και από εκεί στο Μαρδάκι.

Χάρη στην προμήθεια, μεταφορά και ασφαλή αποθήκευση των πολεμοφοδίων οι ομάδες των διάφορων οπλαρχηγών ήταν στις παραμονές του αγώνα αρματωμένοι. Ο Παπαφλέσσας είχε προειδοποιήσει στη Βοστίτσα για «όποιον βρουν [οι Τούρκοι] ξαρμάτωτο». Χάρη στις ενέργειες του δαιμόνιου αρχιμανδρίτη τα παλικάρια που έζωναν την Καλαμάτα όχι απλά δεν ήταν ξαρμάτωτα, αλλά αντίθετα αποτελούσαν θανάσιμη απειλή για την φρουρά του Αρναούτογλου. Και αυτή ακριβώς η απειλή ήταν που προδίκασε την αναίμακτη απελευθέρωση της πόλης στο ξεκίνημα του αγώνα.